Vandaag zien we toch een andere Mbuso dan gisteren: toen ging het 'te goed', hij was vrolijk, leek zich zonder meer aan te passen; vandaag heeft hij periodes dat hij heel verdrietig kijkt, en in zichzelf gekeerd is. Hij praat minder, hij lacht minder en is sowieso minder uitbundig. Gelukkig zijn er ook periodes dat hij lekker speelt en dat hij lacht.
Hoewel het niet leuk is om te zien, denken we toch dat het goed is. Hij heeft laten zien dat hij zich kan hechten aan mensen. Blijkbaar mist hij zijn vertrouwde omgeving en zeker ook zijn pleeggezin. Hopelijk zal hij zich in de toekomst ook aan ons hechten. De eerste hoopvolle tekenen zijn er al: als een van ons zich buiten zijn blikveld bevindt, zie je de onrust toenemen en klampt hij zich aan de ander vast.
Ook voor Tumelo was het vandaag niet altijd makkelijk. Hij is uit zijn doen; we proberen hem toch iedere keer zoveel mogelijk aandacht te geven: we gaan met hem zwemmen, we lezen verhaaltjes voor. Maar het wordt hem nu al wel duidelijk dat hij voortaan de aandacht moet delen.
Al met al zijn we niet ontevreden over het verloop. We wisten dat dit zou komen, en dat is ook goed.
Tot slot nog een paar mooie momenten van deze dag - want die waren er ook!
Wat leuk die foto's .knuffel voor Tumelo .
BeantwoordenVerwijderenHartelijke Groeten Diny en Johan.