Daarna hebben we het eindgesprek gehad met de social worker van Abba Adoptions, waarbij we extra informatie over de matching ontvingen. Je krijgt daarbij uitleg over hun werkwijze. Uitgangspunt is dat ieder mens een schepsel van God en is daarom van waarde is - hoe hij of zij verder ook is. En dat gezocht wordt naar Gods bedoeling met het leven van elk kind waarvoor zij bemiddelen. Zo gaan ze op zoek naar ouders voor het kind (en niet andersom). Het kind is de kwetsbaarste schakel. Daarnaast krijg je nog extra achtergrondinformatie en documenten . Dit zullen we t.z.t. met Mbuso delen - het gaat per slot van rekening om hem. Hier zullen we verder dus niet te veel over vertellen. Ook ontvingen we een Zuid-Afrikaanse bijbel.
Toch wel heel bijzonder om te horen hoe het zover gekomen is dat Mbuso onze zoon is geworden.
tussen de middag heerlijk gegeten bij Harrie's Pancakes
tafelmanieren volgen nog, hopelijk...
Verder hebben we niet veel bijzonders gedaan. Een mooie gelegenheid om nog wat indrukken weer te geven hoe het hier met ons gaat.
We merken dat het best een intensieve tijd is. Sowieso vanwege alle indrukken die je op doet. Maar ook vanwege de aanpassingen aan de nieuwe gezinssamenstelling. Voor Tumelo: hij moet wennen aan het feit dat hij niet meer de enige is, dat hij moet leren delen (dat valt niet altijd mee). Maar ook om terug te zijn in zijn geboorteland en de verwachtingen die hij daarbij had, en in hoeverre die ook kloppen met de werkelijkheid hier. Hij is erg moe van alle indrukken. Wat opvalt is dat Tumelo door en door Nederlands is (hij leeft deze weken nog volop in Sinterklaasstemming, zingt Sinterklaasliedjes en kijkt de herhaling van het Sinterklaasjournaal).
Voor Mbuso is het natuurlijk ook wennen: hij komt in een totaal nieuwe situatie terecht. Dat vraagt veel van hem. Overigens vinden wij dat hij het heel goed doet. Hij maakt makkelijk contact met andere mensen (hij groet iedereen en roept te pas en te onpas 'hello'), maar rent daarna meteen naar ons terug.
En voor onszelf: dat wij onze aandacht voor onze beide jongens goed verdelen. En we vallen opeens in het leven van een 2,5 jarig kind. Dat gebeurt van het ene op het andere moment; je bent er niet in gegroeid. Je moet hem ook nog leren kennen, in hoe hij op dingen reageert. Een klein voorbeeld: de eerste dagen kwam hij telkens naar ons toe met zijn wijsvinger opgeheven. Wij dachten dat hij er pijn aan had, en gaven er iedere keer kusje op; maar later ontdekten we dat het dan de bedoeling is dat jij met jouw wijsvinger dan de zijne aanraakt: bij wijze van groet.
Mbuso is dan al wel 2,5 jaar, maar loopt in zijn ontwikkeling achter, omdat hij te vroeg geboren is. Zo spreekt hij nog maar enkele (engelse) woorden en brabbelt hij veel. We zijn heel benieuwd hoe hij zich in de toekomst verder gaat ontwikkelen. Best spannend. Maar we zijn heel gelukkig met hem, hoe hij ook is!
Overigens was de overgang naar 2 kinderen lang niet zo groot als die van 0 naar 1. Mbuso hoorde er vanaf het allereerste begin meteen bij. Zo voelde het ook, onderdeel van ons gezin.
zie gaon oe-oe-oe-oerend hard
(speciaal voor oom Carl)
Als laatste nog een paar bijzonderheden: Tumelo is hier (na veel wikken en wegen) naar de kapper geweest. Er kwam een enorme bos haar af! Hij loopt er nu weer prachtig bij. Het knippen werd gedaan voor 20 rand (E 1,95) - en hij kreeg er nog een blikje Coca Cola bij!
Verder zal er morgen waarschijnlijk geen verslag komen: we vertrekken voor 2 dagen naar Pilansberg (een nationaal park), waar we op safari gaan. Het is erg onzeker of daar internet is. Hopelijk spotten we daar nog meer Afrikaans wild (jullie zien de foto's wel). Vrijdag aan het eind van de middag komen we weer terug.
Als afsluiting een foto van onze avondvulling: weblog maken en internetten.
Wat een verslag wat mooi dat alles zo snel ging .Alles zo bijzonder. Nu 2 lieve jongens die hier komen ,Groetjes en veel plezier op safari.diny en Johan.
BeantwoordenVerwijderen